رییس بخش مسمومین بیمارستان لقمان تهران با تاکید بر این‌که مصرف خوراکی الکل از هر نوعی، تاثیری در نابودی ویروس کووید۱۹ و ضدعفونی بدن ندارد، اظهار کرد: متاسفانه این روزها باور غلطی در برخی شکل گرفته که تصور می‌کنند شرب ترکیبات الکلی باعث ضدعفونی و پیشگیری از بروز عفونت ویروسی کرونا می‌شود، در حالی‌که این مساله هیچ پایه و اساس علمی نداشته و فاقد وجاهت قانونی است.
دکتر شاهین شادنیا، استاد گروه سم‌شناسی بالینی و مسمومیت‌های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در گفت‌وگو با ایسنا، با تاکید بر عوارض شدید ناشی از مسمومیت با الکل متانول، تشریح کرد: آن چیزی که عملا برای ضدعفونی سطوح و نظیر آن استفاده می‌شود، الکل اتیلیک یا اتانول و یا همان الکل سفید است که محلول‌های ۷۰ درصد آن تهیه شده و به عنوان آنتی‌سپتیک برای ضدعفونی دست و سطوح استفاده می‌شود. این در حالی‌است که گاهی به‌جای اتانول از متانول یا الکل سمی چوب استفاده می‌شود که نقش و کارایی ضدعفونی‌کننده بالایی ندارد.
وی با بیان این‌که الکل اتیلیک خاصیت سمیت‌زایی به‌دنبال جذب پوستی ندارد، گفت: اگرچه همزمان با استفاده از اتانول برای ضدعفونی پوست، مقدار ناچیزی الکل جذب پوست می‌شود، با این حال خطر ایجاد سمیت ندارد. این در حالی‌است که متانول که به‌عنوان الکل چوب شناخته می‌شود، یک الکل سمی بوده و استفاده از آن برای ضدعفونی کردن پوست و سطوح توصیه نمی‌شود، چراکه خاصیت آنتی‌سپتیک بالایی ندارد.
دکتر شادنیا با هشدار نسبت به افزایش تعداد مراجعین دچار مسمومیت ناشی از مصرف الکل در بیمارستان‌ها، اظهار کرد: متاسفانه چیزی که این روزها شاهدیم این است که عده‌ای تصور می‌کنند که چون ویروس کووید۱۹ نسبت به الکل حساس بوده و با ضدعفونی دست و سطوح با الکل از بین می‌رود، بنابراین با شرب الکل نیز همین اتفاق در داخل بدن می‌افتد و در واقع به شکلی نقش ضدعفونی‌کننده در بدن ایجاد می‌شود، در حالی‌که این یک باور و تصور غلط، غیرعلمی و غیربهداشتی است.
وی خاطرنشان کرد: همین باور غلط باعث شده در چند روز اخیر شاهد بیمارانی باشیم که با تصور نابودی کرونا اقدام به شرب ترکیبات الکلی کرده‌اند و در برخی موارد این الکل متانول بوده و منجر به بروز مسمومیت حاد و شدید در افراد شده است.
رییس بخش مسمومین بیمارستان لقمان تهران با اشاره به عوارض خطرناک شرب الکل متانول، تصریح کرد: مسمومیت با متانول می‌تواند منجر به ایجاد عوارض جدی چشمی از تاری دید، کاهش بینایی و کوری دائمی تا نهایتا درگیری‌های مغزی، کاهش سطح هوشیاری، کما و در نهایت مرگ بیمار شود.
