در سال 1396، دولت ایران لوایح "اصلاح قانون مبارزه با تأمین مالی تروریسم" و "اصلاح قوانین مبارزه با پول‌شویی" را به مجلس ارائه کرد. هدف از این لوایح، پیوستن ایران به دو کنوانسیون "پالرمو" و "CFT" بود که عضویت در آنها برای عضویت در گروه ویژه اقدام مالی (FATF) ضروری است.
FATF یک نهاد بین‌المللی است که برای مبارزه با پول‌شویی و تأمین مالی تروریسم فعالیت می‌کند. 188 کشور دنیا عضو این نهاد هستند و کشورهایی که به قوانین آن پایبند نباشند، در "لیست سیاه" قرار می‌گیرند.
در ایران برخی بر این نظر هستند که پیوستن به FATF موجب خود تحریمی می‌شود و اجرای الزامات این سازمان مبادلات مالی خارجی و داخلی ایران را برای طرف‌های غربی شفاف می‌کند لذا کار دور زدن تحریم‌ها هم، در این شرایط دشوارتر می‌شود.
موضع موافقان: موافقان پیوستن به FATF معتقدند که این کار برای حفظ و برقراری تبادلات مالی و بانکی ایران با سایر کشورها ضروری است. آنها همچنین استدلال می‌کنند که پیوستن به FATF به شفافیت بیشتر سیستم مالی و پولی ایران کمک می‌کند و از بهانه‌تراشی دشمنان برای متهم کردن ایران به تروریسم جلوگیری خواهد کرد.
موضع مخالفان: مخالفان پیوستن به FATF معتقدند که این کار نوعی "تحریم خودخواسته" است و به نفع آمریکا و رژیم صهیونیستی خواهد بود. آنها همچنین نگرانند که پیوستن به FATF منجر به قطع ارتباط ایران با گروه‌های مقاومت در منطقه شود. از نظر آنها پیوستن به اف ای تی اف موجب می شود تا کشورهای غربی به صورت کامل از تبادلات و ارتباطات مالی و اطلاعات محرمانه ایران مطلع شوند و این امر می تواند منجر به اقدامات تقابلی بسیار بیشتر علیه کشورمان شود. از طرفی تجربه بیش از دو دهه پاکستان ثابت کرد گروه ویژه اقدام مالی به این سادگی رضایت نمی دهد تا یک کشور از لیست سیاه و خاکستری آن خارج شود.
ایران در حال حاضر در "لیست سیاه" FATF قرار دارد. این موضوع باعث شده تا تبادلات مالی و بانکی ایران با سایر کشورها به شدت محدود شود. هنوز مشخص نیست که ایران چه زمانی به FATF خواهد پیوست. برخی معتقدند که دولت باید برای جلب رضایت مخالفان، اصلاحاتی در لوایح مربوط به FATF انجام دهد. برخی دیگر نیز معتقدند که ایران باید بدون توجه به مخالفان، به FATF بپیوندد.
=======================
نویسنده: کیومرث حاجی رحیمیان
